Ornak

Spis Treści

Ornak

Ornak to grzbiet w Tatrach Zachodnich, zbudowany z piaskowców kwarcytycznych, oddzielający Dolinę Pyszniańską (górna część Doliny Kościeliskiej) od Doliny Starorobociańskiej (największe, wschodnie odgałęzienie Doliny Chochołowskie. Jest bocznym odgałęzieniem grani głównej Tatr, biegnącym w kierunku północnym od Siwej Przełęczy do Iwaniackiej Przełęczy.

Grzbiet Ornaku składa się z kilku szczytów oddzielonych od siebie przełęczami:

  • Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.)
  • Zadni Ornak (1867 m n.p.m.) – najwyższy
  • Ornak (1854 m n.p.m.)
  • Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.)

Stoki Ornaku poprzecinane są licznymi żlebami, z których zimą często schodzą lawiny. Żleb Piszczałki, Żleb Ornaczański i Żleb pod Banie schodzą do Doliny Pyszniańskiej, natomiast Banisty Żleb, Pośredni Żleb, Żleb Graniczniak, Żleb na Przełęcz i  Żleb pod Pyszną – do Doliny Starorobociańskiej.


Grzbiet Ornak porośnięty jest sit skuciną, boimką dwurzędową i innymi gatunkami roślinności granitolubnej.

Z grzbietu rozciąga się piękny widok. Na wschodzie widoczna jest Krzesanica (2122 m n.p.m.), Tomanowy Wierch (1977 m n.p.m.) i Smreczyński Wierch (2066 m n.p.m.). W tle widać Tatry Wysokie, a w dole Dolinę Tomanową i nieco bardziej na południe – Dolinę Pyszniańską. Na południu widoczna jest Bystra (2248 m n.p.m.) i Starorobociański Wierch (2176 m n.p.m.), na zachodzie Trzydniowiański Wierch (1758 m n.p.m.), w dole Dolinę Starorobociańską, a za nim liczne szczyty Tatr Zachodnich.

Szlak przez Ornak

INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU
Długość: 4 km
Czas przejścia: 2:15 (↓2:00)
Różnica poziomów: 1459 m – Iwaniacka Przełęcz
1832 m – Suchy Wierch Ornaczański
1812 – Siwa Przełęcz
373 m
Stopień trudności: Łatwy
Ekspozycja: Brak
Widoki: Na całym szlaku od momentu wyjścia z lasu
Ubezpieczenia: Brak
Kolor szlaku: Zielony

Z Iwaniackiej Przełęczy na Grzbiet Ornaku

Szlak odbija z Iwaniackiej Przełęczy w kierunku południowym. Droga wiedzie pod górę, przez świerkowy las, wśród gęstych paproci. Po pewnym czasie las kończy się. Po obejrzeniu się do tyłu ujrzymy masyw Kominiarskiego Wierchu. Po lewej stronie powoli odsłania się widok na masyw Czerwonych Wierchów oraz otoczenie Doliny Pyszniańskiej. Stopniowo, wraz z nabieraniem wysokości, odsłaniać się będą nam kolejne widoki. Przez dłuższy czas brniemy dość stromo pod górę wśród połaci kosodrzewiny, której korzenie niekiedy porastają ścieżkę (należy uważać, aby się o nie nie potknąć).

Do Doliny Starorobociańskiej opadają dwa żleby – Piekiełko i Banisty Żleb, w którym mieściła się podobno najstarsza sztolnia w Tatrach, funkcjonująca prawdopodobnie już w XV wieku.

Z czasem kosodrzewina staje się coraz rzadsza, gdzieniegdzie pośród niej widoczne są rumowiska kamienne. Po dość męczącym podejściu wychodzimy na grzbiet Ornaku.

Grzbietem Ornaku do Siwej Przełęczy

Szlak wiedzie w górę i w dół szczytami i przełęczami ornaczańskiego grzbietu. Najpierw osiągamy Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.), najniższy i najdalej wysunięty na północ z czterech wierzchołków, łagodny, porośnięty trawą i kosodrzewiną. Spod niego, w kierunku Hali Ornak opada Żleb Pod Banie. Już w XV wieku funkcjonowały w nim kopalnie srebra, miedzi i rud żelaza. Prace archeologiczne wykazały, że funkcjonowało w tym miejscu kilka sztolni, znaleziono także pozostałości prażalni rudy i pieca hutniczego.

Następnie schodzimy kilka metrów w dół na Wyżnią Ornaczańską Przełęcz (1825 m n.p.m.). W stronę Doliny Starorobociańskiej schodzi Pośredni Żleb. Kolejnym wzniesieniem jest Ornak (1854 m n.p.m.).  Nie jest on, jak by się mogło wydawać, najwyższym szczytem tego grzbietu. Wyróżnia się jednak spośród pozostałych, gdyż jego wierzchołek wygląda jak usypany, wielki stos kamieni. W stronę Doliny Starorobociańskiej schodzi spod niego żleb Graniczniak.

Po jego minięciu ponownie obniżamy się do Ornaczańskiej Przełęczy (1795 m n.p.m.), spod której opada Ornaczański Żleb do Pyszniańskiej Doliny. Na jego terenie również prowadzone były prace górnicze – już w XV wieku wydobywano tu rudy metali. Żlebem spływa Ornaczański Potok, który zasila Pyszniański Potok. Spod przełęczy,  w stronę Doliny Starorobociańskiej, opada Żleb na Przełęcz.

Następnie znów nabieramy wysokości, aby wejść na Zadni Ornak (1867 m n.p.m.) – najwyższy z ornaczańskich szczytów (jego wierzchołek można ominąć od wschodniej strony).

Zaraz za nim znajdują się Siwe Skały – rumowisko skalne zbudowane z zielonkawych łupków chlorytowych, porośniętych żółtymi porostami. Ta skalna grupa położona jest na wysokości ok. 1600–1860 m n.p.m., a szlak przebiega ich górną częścią. Po ich pokonaniu obniżamy się na Kotłowe Siodło, przechodzimy przez ostatni, najbardziej wysunięty na południe wierzchołek – Kotłową Czubkę (1840 m n.p.m.) i schodzimy prosto na Siwą Przełęcz  (1812 m n.p.m.).

Galeria zdjęć