Koniaków to wieś sołecka, która znajduje się w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Istebna. Co za tym idzie, miejscowość leży w paśmie górskim w Beskidzie Śląskim. Wraz z Jaworzynką i Istebną tworzy tzw. Beskidzką Trójwieś. Jest najwyżej położoną wsią w Beskidzie Śląskim: 760 m n.p.m. Miejscowość leży na południowy zachód od Żywca i na południe od Wisły. Znajduje się na terenie historycznego Śląska Cieszyńskiego, leży tuż przy granicach z Czechami i ze Słowacją.
Na obrzeżach miasta płynie duży potok Czadeczka. Jako jeden z nielicznych należy do zlewiska Morza Czarnego. Jego źródła należy poszukiwać na południowo-zachodnich stokach koniakowskiej góry Ochodzitej i pod przełęczą Rupienka. Po wypłynięciu ze źródła, zatacza łuk na zachód i na południe. Wpływa do niego woda z lewobrzeżnego dopływu, czyli z Krężelki. Poniżej jaworzyńskiego osiedla Czadeczka przekracza granicę państwa. W słowackiej miejscowości Čierne wpływa do Czernianki, a następnie rzeki Kisuca i Wag prowadzą jego wody do Dunaju. Nazwa potoku wzięła się od miejscowości Czadca, w której wpływa on do Kisucy. W okolicy Koniakowa, a konkretnie w Istebnej, swoje źródło ma również znana polska rzeka – Olza, będąca jednym z dopływów Odry – z pewnością warto ją zobaczyć.
Nazwa „Koniaków” pochodzi od regionalnej i bardzo popularnej tradycji podkuwania koni. Nie ma w niej żadnego nawiązania do „koniaku”, jak błędnie twierdzą niektórzy. Dlatego też w herbie wsi na początku XX wieku umieszczono konia.
Turystyka
Jeśli mamy ochotę wybrać się na szlak, najbliżej Koniakowa znajdują się dwa wejścia:
- Koczy Zamek – około 25 minut pieszo z centrum miasta.
- Przełęcz Rupienka – około 25 minut pieszo z centrum miasta.
W Koniakowie znajdują się dwie góry, jednak wejście na nie trwa zaledwie moment i nie sprawia większego problemu. Pierwsza z nich to Ochodzita, leżąca w centrum miasta. Najkrótsza droga na górę wiedzie spod karczmy „Ochodzita”, do której można podjechać autobusem. Wejście jest bardzo proste, nadaje się również dla turystów z małymi dziećmi, zajmuje ono około kilkunastu minut spacerowym krokiem. Szczyt zapewnia piękne widoki na Koniaków i najładniejsze punkty Beskidu Śląskiego, m.in. na Czantorię, a przy dobrej pogodzie – nawet na Tatry. Drugą górą jest Koczy Zamek. Wznosi się on tuż przy trasie Koniaków – Milówka, a wchodzi się na niego z przystanku autobusowego, również krótką i prostą trasą. Po wejściu na szczyt ujrzymy tam krzyż poświęcony żołnierzom WP, AK i Szarych Szeregów, którzy zginęli w czasie drugiej wojny światowej.
Z centrum Koniakowa możemy wyruszyć na kilka szlaków turystycznych:
Szlak niebieski: Koczy Zamek – Rupienka – Sołowy Wierch – Zwardoń (2h) – wejście na szlak znajduje się 2 km od centrum Koniakowa, około 25 minut pieszo;
Szlak niebieski: Koczy Zamek – Przełęcz Koniakowska – Przysłop (2h) – wejście na szlak znajduje się 2 km od centrum Koniakowa, około 25 minut pieszo;
Szlak żółty: Rupienka – Koniaków Centrum – Istebna Zaolzie – PKS Istebna Las (1,5 h) – wejście na szlak znajduje się 2 km od centrum Koniakowa, około 25 minut pieszo.
Wytrwalsi turyści mogę również skorzystać z możliwości dotarcia z centrum Koniakowa na Baranią Górę: żółtym szlakiem docieramy do Zaolzianki, a stamtąd zielonym szlakiem zmierzamy prosto na Baranią Górę. Trasa w obie strony wynosi prawie 23km, a jej przejście w obie strony powinno zająć około siedmiu godzin.
Ponadto, turyści lubiący chodzić po górach, będąc w Koniakowie, powinni udać się również do Wisły. Rozpoczyna się tam wiele interesujących szlaków górskich. Aby dotrzeć do jej centrum, przyda nam się własny samochód, możemy też skorzystać z komunikacji autobusowej PKS. Powinniśmy odwiedzić któryś z ciekawych szlaków:
Szlak niebieski: Wisła Uzdrowisko PKP – Soszów Wielki schronisko (2h 15 min);
Szlak żółty: Wisła Uzdrowisko PKP – Trzy Kopce Wiślańskie (1h 15 min) – lub dalej na Przełęcz Salmopolską (3h);
Szlak żółty: Wisła Dziechcinka PKP – Stożek Wielki Schronisko PTTK (2h 30min) – lub dalej na Kiczory (3h);
Szlak zielony: Wisła Głębce PKP – Stożek Wielki Schronisko PTTK (1h 45min);
Szlak zielony: Wisła Głębce PKP – Przełęcz Kubalonka (1h 15 min);
Szlak niebieski: Wisła Czarne Fojtula PKS – Barania Góra (2h 30 min);
Szlak czarny: Wisła Jawornik Hotel Stok PKS – Przełęcz Beskidek (45 min).
Po dojściu na koniec szlaku często mamy duże możliwości wyboru dalszej trasy i zdobywania kolejnych szczytów. Skutkuje to jednak zejściem ze szlaku w miejscu zupełnie innym od tego, w którym zostawiliśmy nasz samochód. Najlepszym rozwiązaniem jest pozostawienie samochodu w centrum i skorzystanie z komunikacji miejskiej w celu dotarcia do początku naszego szlaku. Z powrotem również najczęściej wyjdziemy w miejscu znajdującym się w pobliżu przystanku, jednak należy pamiętać, że autobusy nie kursują tam zbyt często i czasem możemy być zmuszeni do (bardzo przyjemnego) spaceru.
Dla osób mało zainteresowanych pieszą wędrówką polecane są wyciągi, które pomagają w prosty sposób dostać się na znane góry, m.in. Soszów Wielki lub Stożek Wielki. Wyciąg na Soszów jest dostępny zarówno zimą, jak i latem. Aktualne informacje na temat godzin otwarcia wyciągu można uzyskać odwiedzając stronę internetową www.soszow.pl, gdzie znajduje się również szczegółowy cennik. W pozostałe pory roku jest on czynny od piątku do niedzieli. Dociera on prawie na sam szczyt góry, stacja znajduje się niedaleko schroniska. Na Stożek również można wjechać zarówno zimą, jak i latem. Szczegółowy cennik można obejrzeć na stronie www.stozek.narty.pl. Warto jednak zaznaczyć, że od stacji pod schronisko na szczycie należy podejść szlakiem (czerwonym, zielonym lub żółtym – obok stacji łączą się różne szlaki biegnące na Stożek) około 10 minut.
Atrakcje turystyczne
- Muzeum Koronek
Adres: Szańce 550, Koniaków
Koniaków jest słynny z wyrobu koronek. Tradycja ta trwa już od XIX wieku. Tworzone są obrusy, które gościły na niejednym królewskim stole, a także kołnierzyki, serwety, przeróżne ozdoby, a ostatnimi laty w szczególności bielizna, w tym sławne i nieco kontrowersyjne stringi. W samym centrum miasta znajduje się Muzeum Koronki, w Izbie Pamięci Marii Gwarek, utworzone po śmierci znanej góralki i koronkarki. Można tam zobaczyć przeróżne eksponaty: czepce, obszycia chust, kryzy, kołnierzyki, firanki, wszystkie inne i oryginalne, obfitujące w motywy przyrodnicze i tradycyjne. Sławną ekspozycją jest niedokończona serwetka dla królowej Anglii Elżbiety II. Warto zaznaczyć, że muzeum można zwiedzać po telefonicznym uzgodnieniu terminu.
- Chata na Szańcach w Koniakowie
Adres: Szańce 662, Koniaków
Godziny zwiedzania: pn-nd 10.00-18.00
Bilety: wstęp wolny
Jest to Galeria Sztuki Regionalnej. Od 1990 roku prezentuje się tam sztukę ludową z terenu Trójwsi Beskidzkiej. Galeria poświęcona jest różnym aspektom twórczości mieszkańców Koniakowa, Istebnej i Jaworzynki. Właściciel wystawia tu i sprzedaje wyroby koronkowe, rzeźby i obrazy ludowe, a także grafikę. Można tam również obejrzeć, a także zakupić wyroby koronkowe. Wewnątrz można także posłuchać ciekawych opowieści o Koniakowie, jak również gry na trombitach wykonanych przez właściciela Galerii. Można samemu spróbować gry na trombicie. W piwnicy znajduje się ciekawa regionalna karczma „Kopyrtołka”, gdzie można zjeść niespotykane dania: placki ze szpyrkami, krupnioki, rzyć świńskom w kapuście.
- Bacówka w Koniakowie
Adres: Koniaków Szańce 33
Popularnie nazywana jest Kolybą na Szańcach. Można tu kupić prawdziwe oscypki, skosztować kiełbasy z barana, a nawet kupić owczą wełnę lub inne pamiątki. Obok znajduje się Sklep Góralski z interesującymi pamiątkami.
- Izba Pamięci Kamieniarz – Kubaszczyk
Adres: Centrum 301
Bilety: wstęp wolny
Otwarte po uzgodnieniu telefonicznym
W Izbie można obejrzeć różne dzieła wykonane na szydełku, rzeźby i maski regionalne. Poświęcona jest pamięci Heleny Kamieniarz, która była jedną z najbardziej cenionych twórczyń sztuki ludowej w Polsce. Wykonywała koronki od 6 roku życia, była uczennicą Marii Gwarek. Stworzyła wiele nowych wzorów, czerpiąc ze świata przyrody. W Izbie możemy obejrzeć twórczość kilku pokoleń jej rodziny.
- Kościół Parafialny im. św. Bartłomieja
Adres: Centrum 324
To parafia rzymskokatolicka w Koniakowie. Zabytkowy kościół wybudowano w latach 1884-1901, a później rozbudowano.
Wypoczynek aktywny
Na terenie i w okolicach Koniakowa oprócz pieszych wędrówek górskich można również pojeździć na rowerze. W pobliżu znajduje się interesująca trasa rowerowa:
Kolor zielony: Przejście graniczne Jaworzynka Hrćava – Zapasieki – Koniaków – Przełęcz Koniakowska – PKS Istebna Zaolzie 19km.
Długość całej trasy wynosi 19km, a jej początek znajduje się około 8 km od centrum Koniakowa.
Przez Koniaków biegnie również Główny Karpacki Szlak Rowerowy, o całkowitej długości 621 km.
Atrakcje zimowe
Na terenie Koniakowa znajdują się trzy trasy narciarskie.
- Ski Ochodzita
To największa stacja narciarska w Koniakowie. Posiada dwa wyciągi, jeden talerzykowy dla początkujących i podwójny orczykowy o długości 900m. Obok dużego wyciągu znajduje się pięć tras. Trzy są czerwone – wymagające, a dwie niebieskie – łatwe. Szósta trasa znajduje się przy wyciągu talerzykowym, przeznaczona jest dla dzieci oraz początkujących narciarzy. Do skorzystania z tych zróżnicowanych tras zachęcają ceny (pojedynczy wjazd kosztuje 4zł, a bilet ulgowy dla uczniów, studentów i seniorów: 3,50zł. Całodniowy karnet kosztuje 55zł, ulgowy:45zł.)
- Szańce
To wyciąg orczykowy o długości 400m. Trasa jest średnio trudna. Do zjazdów zachęcają niskie ceny i piękne widoki. Karnet dziesięciu zjazdów kosztuje 15zł, a karnet sześciogodzinny (od 10:00 do 16:00, bo w tych godzinach otwarty jest wyciąg) – 40zł.
- Szus
To niewielka stacja, która dysponuje wyciągiem orczykowym o długości 450m. Znajdują się tam dwie trasy: czerwona o długości 500m i niebieska mierząca 700m. Trasa jest łatwa, stok oświetlony, a ceny przystępne (można wykupić karnet 18 zjazdów za 20zł lub dzienny za 35zł).
Wspaniałą zimową atrakcją jest również możliwość uczestniczenia w kuligu. Kuligi organizowane są w Chacie na Szańcach (adres: Szańce 622) oraz w Karczmie Ochodzita (adres: Koniaków 969, 43-474 Koniaków Pietraszyna).
Demografia
Liczba ludności Koniakowa (dane z 31.12.2012) wynosi 3643 osoby. Gęstość zaludnienia to 248,0 os./km².
Kultura i folklor
Religia
Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi parafia św. Bartłomieja, Kościół Rzymskokatolicki. Kościół został otwarty w 1901 roku. Nie była to jednak samodzielna parafia. Przez długi czas msze w Koniakowie odbywały się tylko co trzecią niedzielę, a w pozostałe wierni musieli udawać się do kościoła w Istebnej. Dopiero w 1946 roku pojawił się pierwszy proboszcz. W latach 1960-1970 miała miejsce rozbudowa kościoła.
Sztuka i tradycja
- Wyroby koronkowe
Koniaków już od XIX wieku słynie z wyrobu koronek. Wieś jest z tego znana nie tylko w całej Polsce, ale i za granicą. Koronka jest tam nazywana również „różyczkami”. W miejscowości tworzone są rozmaite wyroby koronkowe: obrusy, czepki, rękawiczki, kołnierzyki, serwety, zestawy komunijne, naszyjniki, szale, torebki, koszulki, a także bielizna. W ostatnich latach to ona jest najbardziej popularna, a w szczególności stringi. Niezwykle interesujące są także koronkowe kolczyki, oryginalne, lekkie i piękne. Koniakowskie obrusy można podziwiać na niejednym królewskim stole. Zainteresowani mogą odwiedzić Muzeum Koronki, w którym widnieją ciekawe eksponaty. Koronki można kupić m.in. w Chacie na Szańcach lub w sklepach w Koniakowie i w Istebnej.
- Strój
W Koniakowie obowiązuje tzw. strój istebniański.
Wśród strojów kobiecych możemy wyróżnić codzienny ubiór letni, na który składa się archaiczna koszula bez rękawów zwana ciasnochą. Szyto ją w kształcie dużego, obcisłego worka, podtrzymywanego na ramiączkach. Dolna część ubioru składa się z dwóch zapasek, z tyłu ubierano czarny płócienny fartuch, a z przodu cienki fartuszek, początkowo biały, a później dekorowany w rozmaite wzory. Takie fartuszki zwane były modrzynicami. Z kolei na ciasnochę nakładany był jeszcze kabotek, czyli krótka koszulka uszyta z białego, cieniutkiego płótna, u góry marszczona. Przy szyi znajdował się łobujek – niski stojący kołnierzyk. Strój świąteczny był szyty z lepszych materiałów. Góralki dodatkowo zakładały nogawiczki, długie czerwone pończochy układające się w fałdy, miały około 2 metrów i były wykonane z wełny. Na stopy ubierano białe kopytka z białej wełny zdobionej na czerwono. Za obuwie służyły kyrpce z cielęcej skóry, brązowej lub żółtej. Mężatki wkładały na głowę biały czepiec z koronkowymi wstawkami, a na to chustkę – szatkę – latem białą, a w zimie ciemną. Dziewczęta nie nosiły nakrycia głowy, włosy splatały w warkocz. Za okrycia wierzchnie służyły zarzucane na ramiona łochtusza lub łobrus, czyli płachty zawiązywane na piersiach w podwójny węzeł. W zimie dodatkowo ubierano krótkie kożuszki.
Męski ubiór codzienny obejmował koszulę z grubego płótna, a także nogawice – obcisłe, białe spodnie lub gacie – spodnie płócienne. Nogi owijane były onucami. Na to góral ubierał kyrpce ze świńskiej lub wołowej skóry. W chłodniejsze dni zakładał bruclik – czarną kamizelkę. Góral nosił też wtedy białe, obcisłe, wełniane spodnie. Na nogi ubierał wełniane kopyca, a skórzane kyrpce w razie wielkich mrozów wykładał słomą. Jako odzienie wierzchnie służyła mu gruba sukienna gunia. Na głowę góral ubierał futrzaną czapkę – baranicę. Z kolei chłopcy do lat siedmiu chodzili tylko w długich koszulach, sięgających do kostek. Odświętny strój składał się z płóciennej koszuli sięgającej do kolan, która była zdobiona haftem krzyżykowym. Koszule były zawsze wpuszczane do spodni. Najbardziej okazałym elementem tego męskiego stroju była gunia, która była uszyta z brązowego samodziałowego sukna, a krojem przypominała poncho poprzeczne, ozdobione wokół przednich krawędzi wełnianymi sznurkami. Gunie sięgały do kolan lub niżej. Zarzucało się je na ramiona, żeby z przodu było widać koszulę. W ciepłe dni przewieszano je przez jedno ramię. Nie posiadały żadnego zapięcia, przypuszcza się, że kiedyś zapinane były z przodu na rzemyk. Co ciekawe, odzież męska nie posiadała kieszeni, więc rolę schowków spełniały rękawy. W zimie, żeby nie zmarznąć, górale ubierali pod gunię kożuszki, sięgające do bioder, uszyte z owczej skóry, w kolorze brązowym, czerwono-brązowym lub żółtym. Ozdobą kożucha były wyłóżki, naszyte wzdłuż brzegów i na końcach rękawów, szerokie na kilka centymetrów, składały się z przeplatanki, wykonanej z białych i czerwonych pasków przetykanych kolorowymi rzemykami lub żółtą włóczką.
(źródło: strona www.folklor.pl)
(Opracowane na podstawie: L. Malicki: Strój górali śląskich, Wrocław 1956 oraz B. Bazielich: Śląskie stroje ludowe, „Śląsk”, 1988)
- Chaty góralskie
W Koniakowie znajdują się chaty pochodzące z XVIII i XIX wieku. Reprezentują je zarówno wiejskie chaty, jak i budynki gospodarcze. Na ich przykładzie możemy dowiedzieć się, jak wyglądało tradycyjne budownictwo wiejskie. Wystarczy przespacerować się po wsi, aby ujrzeć wiele zabytkowych i ciekawych budowli.
- Owce
Koniaków słynie również z wypasu owiec. Turyści mogą skosztować tu tradycyjnych, pysznych oscypków i innych produktów z mleka owczego. W Kolybie na Szańcach gospodarz Piotr Kohut organizuje warsztaty produkcji sera owczego połączone z prelekcjami dotyczącymi tradycyjnego pasterstwa. Znajduje się tam również bacówka, gdzie można zakupić świeże sery owcze.
Historia
Pierwsi mieszkańcy pojawili się na obszarze Koniakowa w XVII wieku. Byli to ludzie z Istebnej, którzy szukali dodatkowych terenów na pastwiska. Pierwsze domostwa musiały jednak zostać zburzona z rozkazu cieszyńskich Piastów, a konkretnie księżnej Elżbiety. Nie była zadowolona z pojawienia się osadników, ponieważ wycinali lasy, które stanowiły dla niej naturalną ochronę przed nieprzyjacielskimi wojskami.
Pierwsze sześć chałup, które zostały postawione na stałe, pojawiło się w 1712 roku. Tą datę uznaje się za początek istnienia miejscowości. W kolejnym latach powstawały kolejne domostwa. Mieszkańcy zajmowali się głównie wypasaniem bydła.
W 1816 roku powstała już samodzielna gmina. Osada otrzymała też nazwę Koniaków. W herbie umieszczony został koń.
Region Koniakowa znajdował się w zaborze austriackim. Austriacki spis ludności wykazał, że w 1900 roku na terenie Koniakowa znajdowało się 185 budynków, w których mieszkało 1069 osób.
W 1920 roku miejscowość znalazła się w granicach Polski.
W okresie międzywojennym na danym terenie rozwinęło się narciarstwo, w 1923 roku odbyły się pierwsze zawody. Do miejscowości zaczęli wtedy przyjeżdżać również zainteresowani turyści.
Znani mieszkańcy
Maria Gwarek
(ur. 1896 r. w Koniakowie, zm. 1962 r.)
To góralka, koronkarka, działaczka społeczna i twórczyni sztuki ludowej. Uczyła się sztuki koronkarskiej już jako mała dziewczynka. Po II wojnie światowej była już uznaną koronkarką. Jej działalność oraz twórczość doprowadziły do uznania koronek koniakowskich za jedne z najbardziej cenionych wytworów rękodzieła artystycznego w Polsce. Dzięki niej Koniaków stał się jednym z najważniejszych ośrodków kultury ludowej. Dzięki niej w Koniakowie powstała w 1947 r. Spółdzielnia Koronkarska. Często wykonywała wyroby koronkowe na zamówienia rządowe, a jej dzieła trafiły nawet do belgijskiej królowej Elżbiety i do papieża Jana XXIII. Występowała również w zespole regionalnym „Koniaków”.
Helena Kamieniarz
Była jedną z najbardziej cenionych twórczyń sztuki ludowej, jej nauczycielką była Maria Gwarek. Wykonywała koronki już od 6 roku życia. Stworzyła wiele nowych wzorów, jak sama mówiła – czerpała z natury. Jej twórczości poświęcona jest Izba Pamięci Kamieniarz-Kubaszczyk.
Erwin Fiedor
(ur. 20.05.1943 w Koniakowie, zm. 13.02.2012)
Był to narciarz bardzo zasłużony dla polskiego sportu. Startował jako dwuboista i skoczek w różnej rangi zawodach krajowych i zagranicznych). Po zakończeniu kariery pracował jako trener i instruktor. Do końca swoich dni sprawował funkcję sędziego Polskiego Związku Narciarskiego i Polskiego Związku Biathlonu. Ostatnie zawody sędziował na trzy dni przed śmiercią. Jako junior siedmiokrotnie zdobył mistrzostwo kraju w skokach i w kombinacji norweskiej. Jako senior czterokrotnie zdobył tytuł Mistrza Polski. Dwukrotnie uczestniczył w Mistrzostwach Świata, również dwa razy reprezentował Polskę na Olimpiadzie. Jest posiadaczem tytułu Mistrza Sportu. Jego wychowankami są Jan Legierski i Stanisław Kawulok. Gdyby nie źle posmarowane narty na Igrzyskach Olimpijskich w Grenoble w 1968 roku, przywiózłby do kraju medal.
Informacje praktyczne
Baza noclegowa
W Koniakowie znajduje się wiele ciekawych i pięknych miejsc, w których można wynająć pokój. Znajdują się one zarówno w wygodnym centrum, jak i w nieco spokojniejszych, oddalonych od niego okolicach. Pokoje są wyposażone w łazienki, telewizory, posiadają dostęp do kuchni, a do niektórych z nich można nawet przyjechać ze swoim pupilem. Nawet wymagający turyści na pewno znajdą coś dla siebie.
Baza gastronomiczna
Koniakowskie restauracje oferują swym gościom zarówno kuchnię regionalną, jak i polską. Wiele z nich urządzonych jest w pięknym, regionalnym góralskim stylu. Dla fanów tradycji i kultury regionalnej szczególną gratką będzie odwiedzenie Karczmy Kopyrtołka i Karczmy Ochodzita. Dodatkowym atutem są roztaczające sie z nich piękne widoki na góry. Ponadto, nawet fani kuchni włoskiej i pizzy znajdą w Koniakowie coś dla siebie..
Zaplecze gospodarczo-handlowe
W Koniakowie znajdują się sklepy spożywcze: Sklep ABC (Koniaków 948), Sklep Spożywczy Andrzej Kawulok (Koniaków 465), Firma Handlowo-Produkcyjna-Usługowa Legierska Marta (Koniaków 81), sklepy Alf i Alf2 (Koniaków 968 i 664).
Apteki: Apteka pod Ochodzitą (Koniaków 786).
Najbliższy Urząd Pocztowy znajduje się w Istebnej (Istebna 1000), jednak w Koniakowie znajduje się filia Urzędu Pocztowego w Istebnej (Koniaków 205).
Najbliższy bankomat to bankomat Banku BPS (Koniaków 440).
Komunikacja miejska
W Koniakowie można poruszać się jedynie autobusami PKS. Jeżdżą one do najbliżej położonych miejscowości. Istnieją m.in. linie: Koniaków – Istebna – Wisła oraz Bielsko-Biała – Jaworze – Jasienica – Świętoszówka – Grodziec – Górki Wielkie – Pogórze – Skoczów – Harbutowice – Ustroń – Wisła – Istebna – Koniaków. Przewoźnikiem jest Wispol. Autobusy odjeżdżają mniej więcej co godzinę, najczęściej ze stacji Koniaków Ochodzita.
Dojazd
Samochodem – aby dojechać do Koniakowa samochodem powinniśmy kierować się na Wisłę, a później wjechać na drogi krajowe nr 941 i 943 aby dotrzeć do samego Koniakowa. Wyjątek stanowi trasa z południowego-wschodu Polski, ponieważ wtedy możemy kierować się na Żywiec, ostatecznie zjeżdżając również na DK943.
Autobusem – autobusy wyjeżdżają z Katowic do Wisły (np. Bus Brothers lub Wispol z przesiadką). Następnie musimy przesiąść się do autobusu PKS, wyjeżdżającego z Wisły do samego Koniakowa.
Pociągiem – pociągi wyruszają z Katowic do Wisły (Koleje Śląskie), następnie musimy przesiąść się na autobus PKS do Koniakowa.
Gospodarka
W Koniakowie znajduje się mnóstwo firm oferujących usługi leśne oraz leśno-budowlane, a także firmy budowlane. Mieszkańcy zarabiają głównie na turystyce letniej i zimowej, wynajmowaniu pokoi, prowadzeniu restauracji. Zajmują się też wyrobem produktów regionalnych, prowadzeniem galerii i wyrobem produktów z mleka owczego.
TOP LISTA
- Muzeum Koronek
- Chata na Szańcach
- Ochodzita oraz Karczma „Ochodzita”
- Koczy Zamek
- Kolyba na Szańcach
Autor: Olga Gierszal
